Η οινοποίηση και η παραγωγή τσίπουρου ήταν στις δραστηριότητες του κτήματος από την πρώτη γενιά των ιδιοκτητών του.

Η πλινθόκτιστη χαμοκέλα στην αρχή και αργότερα, όταν αυτή έγινε σπίτι των ¨σέμπρων¨ που καλλιεργούσαν το κτήμα, η ¨μεγάλη¨ αποθήκη με τους τοίχους με τσιμεντόλιθους, αποτέλεσαν το χώρο ζύμωσης και ωρίμανσης των κρασιών.

Αυτό το ¨οινοποιείο¨ και στον ίδιο χώρο επεκτάθηκε, εξοπλίσθηκε, αδειοποιήθηκε και την τελευταία πενταετία εκσυγχρονίσθηκε με μικρή, συνεχή αναβάθμιση εγκαταστάσεων και εξοπλισμού με ίδια κεφάλαια, χωρίς τραπεζικό δανεισμό ή Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.

Αυτή η σταδιακή εξέλιξη κράτησε και το κτιριακό ύφος του οινοποιείου αλλά και την παραδοσιακή του μορφή, ώστε δυνητικά να κατηγοριοποιείται ως boutique winery που έχει στόχο την παραγωγή παραδοσιακών, εξελιγμένων, πολύπλοκων κρασιών που βασίζονται στη συνύπαρξη διαφορετικών γηγενών ποικιλιών που έχουν ταιριάξει ακόμη και γενετικά μεταξύ τους.

Από το 1980 έως σήμερα, περίπου 40 χρόνια, το οινοποιείο Δρούβα οινοποιεί κυρίως τα σταφύλια του κτήματος και η ¨ζωή¨ του διακρίνεται σε τρεις εποχές.

Αναπαραστώντας τη γλευκοποίηση στη δεκαετιά του 80

Αναπαραστώντας τη γλευκοποίηση στη δεκαετιά του 80

Οι πρώτες μηχανές στη διαδικασία οινοποίησης

Οι πρώτες μηχανές στη διαδικασία οινοποίησης

Από την δεκαετία του `80 έως κοντά στο 2000 φτιαχνόταν ένα κρασί με τη συνταγή του κυρ-Σάκη: στα επτά κοφίνια λευκού σταφυλιού, ένα κοφίνι μαυρούδι. Πατιούνται στις πατητήρες πάνω από το λινό, μένουν 24 ώρες και μετά ρέουν σε μικρή στέρνα. Από εκεί με ντενεκέ στο βαρέλι,  όπου απ΄ ευθείας και ο τσιπουρίτης των στέμφυλων. Ζυγίζουμε με μπαλάντζα το ρετσίνι (το κλέβουμε στο πιο πολύ υπέρ της ασφάλειας), το ρίχνουμε και όταν ξεβράσει, ……ταπώνουμε το βαρέλι. Κάθε βαρέλι διατίθεται στην κατανάλωση (γιοματάρι-καμούσι) και μετά πάμε στο επόμενο και ούτω καθ΄ εξής.

Η μόνη αλλαγή στην διαδικασία αυτής της 40ετίας ήταν η αγορά μιας αντλίας που ακόμη και σήμερα υπάρχει και λειτουργεί στο οινοποιείο.

Από το 2000 έως το 2017 που κυκλοφόρησαν οι τρεις πρώτες ετικέτες στην αγορά (¨Φοίνικας¨ λευκός – ροζέ – κόκκινος), ο Σπύρος, που είχε διαδεχθεί τον Σάκη στο τιμόνι του κτήματος, αρχίζει τον σταδιακό θεσμικό-κτιριακό και μηχανολογικό εκσυγχρονισμό που από το 2008, όταν η κόρη του ξενικά σπουδές οινολογίας στην Αθήνα, αποσκοπεί στο να δημιουργηθεί μια μικρή ατομική οινοπαραγωγική επιχείρηση.

Από το 2017 έως το 2021 σταδιακά οι δραστηριότητες μεταβιβάζονται στην Ιουλία. Το οινοποιείο προχωρά στην απόκτηση υποδομής για να ενταχθεί στα οινοτουριστικά δίκτυα και συνεργάζεται με τον Νίκο Λαμπρόπουλο για να παράξουν στις εγκαταστάσεις του αφρώδεις οίνους, που κυκλοφορούν στην αγορά το καλοκαίρι του 2021.

Στην δεκαετία του 2020 οι στόχοι προσδιορίζονται στην καθιέρωση ενός boutique winery, στα περίχωρα του Πύργου, ανοικτό στον βιωματικό οινοτουρισμό, με κρασιά μοντέρνα και πολύπλοκα από τις γηγενείς ποικιλίες της περιοχής.

Η μεγάλη αλλαγή από το λινό στο πιεστήριο

Η μεγάλη αλλαγή από το λινό στο πιεστήριο

Φωτογραφίες από το Οινοποιείο

Οι οινοποιητές

Οι οινοποιητές

Η Ωρίμανση σε βαρέλια

Η ωρίμανση σε βαρέλια

Η ωρίμανση σε δεξαμενές

Η ωρίμανση σε δεξαμενές

Οι φιάλες νανουρίζονται

Οι φιάλες νανουρίζονται